"Τίποτα σ' αυτό το σπίτι δεν έβρισκε άχρηστο και παρακατιανό. Τα'χε σκεπάσει όλα μ' ένα πέπλο ολομέταξο που ξεκινούσε απ' την ψυχή της. Τα' χε αρωματίσει όλα με τη μυρωδιά της. Τα'χε εξημερώσει. Σκέφτηκε κανείς πόσο σημαντικό, πόσο μοναδικό γίνεται ένα κουρελάκι, ένα τριμμένο πατάκι, όταν το τυλίξει κάποιος με την αγάπη του; Πόσο πολύτιμο γίνεται ένα τσίγκινο κουτάκι με σπόρους πιπεριού, όταν το τοποθετήσουν στο ράφι κάποια δάχτυλα που ονειρεύονται;" (Αλκυόνη Παπαδάκη, "Σαν Χειμωνιάτικη Λιακάδα")
....
Έχεις σκεφτεί ποτέ την απλότητα της ευτυχίας που σου χαρίζουν μικρά, καθημερινά πράγματα; Απλές κινήσεις, ανεπαίσθητες, αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής σου, μέχρι που γίνονται έρωτας και πνοή για την ίδια τη ζωή. Ζεστός καφές με άρωμα φουντουκιού, αντί ενός συνηθισμένου, για να μυρίζει όμορφα το σπίτι σου το πρωί. Μια απαλή μπλούζα, αντί για το άβολο πουλόβερ σου. Γέλια φιλικά και μάτια αγαπημένα, αντί για τυπικά χαμόγελα. Τόσα πολλά και τόσο μικρά... Αν δεν μπορείς να διακρίνεις κάπου εκεί την ψυχική σου ισορροπία, τότε, όσα κι αν πετύχεις, δεν θα είσαι ποτέ ευτυχισμένος. Γιατί η μιζέρια θα στρογγυλοκάθεται μονίμως στο κεφάλι σου και θ' ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της.
Χμμ.. Υπάρχει μόνο ένα μικρό πρόβλημα. Για να σκύψεις στον εαυτό σου και να δεις πέντε αλήθειες, έστω και τόσο απλές όσο αυτή, πρέπει να έχεις φάει τα σκατά με το κουτάλι, στην καλύτερη περίπτωση, μην σου πω με τον κουβά. Τι να γίνει όμως; Ίσως μόνο έτσι θα μπορείς κάποτε να ονειρεύεσαι, όταν σηκώνεις λίγο το κεφάλι ν΄ αναπνεύσεις απ' τη δυσωδία.
η μυρωδιά του χαρτιού ενός παλιου ξεχασμένου βιβλίου, η μουσική μιας αγαπημένης ταινίας cαrtoon του disney. ο ήχος που κάνει η βελόνα πάνω στο δίσκο και μας "θυμίζει" εποχες που δεν ζήσαμε... το τελειωμένο εδω και χρόνια bic στυλο που βρίσκεται στο γραφείο σου, αλλα για κάποιον περίεργο λόγο δεν πετάς ποτε.. ίσως γιατί με αυτό έγραψες τα πρώτα ερωτικά λόγια σε κάποιο πρόσωπο, ίσως γιατι το έκανες φυσοκάλαμο και ενοχλούσες τον μπροστινό σου στο σχολείο, ίσως γιατί το είχες δανειστεί απο κάποιον αλλά δεν του το επέστρεψες ποτέ... ίσως γιατί με αυτό έγραψες μερικές λέξεις στις πανελλήνιες αφού το "καλό" στυλό σε ειχε αφήσει "μπουκάλα" στα τελειώματα του διαγωνίσματος...
ΑπάντησηΔιαγραφήδε ξέρω αν έχω φαει πολλά σκατα... γενικά θεωρώ τον εαυτό μου σχετικά λιτοδίαιτο ως προς αυτό.. :p
όμως δένομαι με αντικείμενα και καθημερινές καταστάσεις πολύ πιο εύκολα απ ότι με τους ανθρώπους...
αν δεν βιώσεις τον πόνο πώς θα γνωρίσεις την ευτυχία...;! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή