Καλέ μου Πάνο. Τόσο απλά και απερίφραστα. Δεν θέλω σάλτσες, προλόγους και ψαγμένους τίτλους. Σου γράφω αυτά που έπρεπε ν' ακούσεις χτες το βράδυ, όταν η στιγμή (και το αλκοόλ) είχαν καλύτερο timing. Δεν πειράζει όμως, πάντα με καθυστέρηση. Δεν θα με μάθεις τώρα.
Θυμάσαι κάτι αηδίες που γράφαμε πιτσιρίκια στους κολλητούς μας, (συγγνώμη, μόνο τα κοριτσούδια) "θα σ' αγαπώ για πάντα, Ροζαλία και Περμανθούλα = BFFE". Πόσα βαρετά χαρτάκια σβήστηκαν, πόσες cheesy χαραγμένες αφιερώσεις σκούριασαν στο πέρασμα και στην κανονικότητα που επιφύλασσε η ζωή για μας... Στην εφηβεία δεν είχε τέτοια, στο υπόσχομαι. Πρέπει να δεις κάποια στιγμή το τετράδιο που είχα με την Έλλη. Ακόμη και τώρα εντυπωσιάζομαι, που 15 χρονών μαλακισμένα είχαμε μυαλό στο κεφάλι μας, κι αναλύαμε κάποια πράγματα με κρίση κι ωριμότητα που δεν θυμόμουν καν ότι υπήρχε. Αν το προλάβεις ποτέ και δεν το έχουν φάει οι κατσαρίδες στην αποθήκη. Όπως και τα περισσότερά μου υπάρχοντα.
Μου λείπει το κρεβάτι μου. Αυτό το σιδερένιο χειροποίητο κρεβάτι με τον ουρανό και τα τούλια, που είχα υποσχεθεί ότι θα το κλέψει η κόρη μου όταν γεννηθεί η πριγκιπέσσα που δεν ήμουν εγώ. Μου λείπουν τα βιβλία μου, οι δίσκοι μου, τα γράμματα, όλα εκείνα τα μικροαντικείμενα που φώναζαν τη θετικότητα με την οποία είχα αγκαλιάσει το σπίτι μου, με την οποία έβλεπα τη ζωή μου. Δεν θέλω να πω στο Θάνο να τα πετάξει γιατί δεν χρειάζομαι άλλες κηδείες, είχα υποσχεθεί κάτι όταν έφυγα από κάτω και προσπαθώ να το τηρήσω. Θα 'θελα να με είχες προλάβει στο Ηράκλειο. Θα 'θελα να 'χες γνωρίσει λίγο τη Γεωργία πριν γίνει Ζέτα. Δεν το λέω συχνά αυτό, κι οπωσδήποτε όχι για πολλούς. Στην υποσημείωση "για δυνατούς λύτες" πολλοί εμμένουν από εγωισμό, αλλά τελικά λακίζουν. Εσύ θα άντεχες. Κι εγώ θα ήμουν καλύτερος άνθρωπος.
Μάιος... Τι ωραίος μήνας! Χαμογελαστό φιλί στο καλοκαίρι. Όχι για εμάς. Γιατί, πότε είμασταν σαν τους άλλους; Όσο πιο νωρίς το συνειδητοποιείς, τόσο το καλύτερο. Δε μπορώ να σου πω πολλά, ν' αρχίσω τα τυπικά συλληπητήρια του ανθρώπου που αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις σαν σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Για να λέμε την αλήθεια, βούρκωσα για μια στιγμή αφού μιλήσαμε, έκανα ένα τσιγάρο δίπλα στη θάλασσα και πήρα τους δρόμους. Μόνο έτσι ένιωσα ότι ήμουν μαζί σου. Aθόρυβα. Αυτό πληρώνω συνήθως, πριν την έκρηξη...
Ξέρεις τι θα ήθελα, περισσότερο απ' όλα; Να είμαι εκεί και να σου δώσω ένα τεράστιο φιλί. Να κοιμάμαι αγκαλιά με τη μπέμπα σου, που θα κάνει περισσότερες χαρούλες σε μένα και θα ζηλεύεις, να πίνουμε Πιτσιλαδή στο βυσματικό μπαλκόνι. Να αποζημιώσω την κυρα- Ρένα για όλες τις φαγητάρες που έχει στείλει και να βγει από μέσα μου ο master chef. N' ακούσω ιστορίες απ' τον παππού σου, αν και νομίζω ότι από εμφάνιση και μόνο θα με στραβοκοιτούσε. Να γυρίσουμε όλα τα μέρη που δεν γύρισα ποτέ απ' τον τόπο καταγωγής μου, μήπως βρω κάτι δικό μου.
Την τελευταία φορά που είπα κάποιον αδερφό, θυμήθηκε να πετάξει δέκα χρόνια φιλίας για μια γκόμενα που γνώριζε ελάχιστα, και κατάφερε να γίνει ένα άβουλο πλάσμα χωρίς να είναι ερωτευμένος. Μην μου το κάνεις αυτό, σε παρακαλώ. Είπαμε, δυστυχώς για σένα, η Ζέτα έχει λιγότερες αντοχές. Δεν με νοιάζει για μένα. Δεν θέλω να σε δω να πέφτεις.
Τόση ώρα ακούω αυτό στο repeat: https://www.youtube.com/watch?v=tzzIiO5FDK0. Άντε να ξεστραβωθείς λίγο, πριν σου βγει ο Wu Τang απ' τη μύτη. Δώσε τα φιλιά μου στην πατρίδα, μαζί με μια υπόσχεση ότι θα τη δω σύντομα. Πιες ένα ούζο και για μένα και πρόσεχε. Σ' αγαπάω.
"Υou 're just a whisper away..."
Θυμάσαι κάτι αηδίες που γράφαμε πιτσιρίκια στους κολλητούς μας, (συγγνώμη, μόνο τα κοριτσούδια) "θα σ' αγαπώ για πάντα, Ροζαλία και Περμανθούλα = BFFE". Πόσα βαρετά χαρτάκια σβήστηκαν, πόσες cheesy χαραγμένες αφιερώσεις σκούριασαν στο πέρασμα και στην κανονικότητα που επιφύλασσε η ζωή για μας... Στην εφηβεία δεν είχε τέτοια, στο υπόσχομαι. Πρέπει να δεις κάποια στιγμή το τετράδιο που είχα με την Έλλη. Ακόμη και τώρα εντυπωσιάζομαι, που 15 χρονών μαλακισμένα είχαμε μυαλό στο κεφάλι μας, κι αναλύαμε κάποια πράγματα με κρίση κι ωριμότητα που δεν θυμόμουν καν ότι υπήρχε. Αν το προλάβεις ποτέ και δεν το έχουν φάει οι κατσαρίδες στην αποθήκη. Όπως και τα περισσότερά μου υπάρχοντα.
Μου λείπει το κρεβάτι μου. Αυτό το σιδερένιο χειροποίητο κρεβάτι με τον ουρανό και τα τούλια, που είχα υποσχεθεί ότι θα το κλέψει η κόρη μου όταν γεννηθεί η πριγκιπέσσα που δεν ήμουν εγώ. Μου λείπουν τα βιβλία μου, οι δίσκοι μου, τα γράμματα, όλα εκείνα τα μικροαντικείμενα που φώναζαν τη θετικότητα με την οποία είχα αγκαλιάσει το σπίτι μου, με την οποία έβλεπα τη ζωή μου. Δεν θέλω να πω στο Θάνο να τα πετάξει γιατί δεν χρειάζομαι άλλες κηδείες, είχα υποσχεθεί κάτι όταν έφυγα από κάτω και προσπαθώ να το τηρήσω. Θα 'θελα να με είχες προλάβει στο Ηράκλειο. Θα 'θελα να 'χες γνωρίσει λίγο τη Γεωργία πριν γίνει Ζέτα. Δεν το λέω συχνά αυτό, κι οπωσδήποτε όχι για πολλούς. Στην υποσημείωση "για δυνατούς λύτες" πολλοί εμμένουν από εγωισμό, αλλά τελικά λακίζουν. Εσύ θα άντεχες. Κι εγώ θα ήμουν καλύτερος άνθρωπος.
Μάιος... Τι ωραίος μήνας! Χαμογελαστό φιλί στο καλοκαίρι. Όχι για εμάς. Γιατί, πότε είμασταν σαν τους άλλους; Όσο πιο νωρίς το συνειδητοποιείς, τόσο το καλύτερο. Δε μπορώ να σου πω πολλά, ν' αρχίσω τα τυπικά συλληπητήρια του ανθρώπου που αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις σαν σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Για να λέμε την αλήθεια, βούρκωσα για μια στιγμή αφού μιλήσαμε, έκανα ένα τσιγάρο δίπλα στη θάλασσα και πήρα τους δρόμους. Μόνο έτσι ένιωσα ότι ήμουν μαζί σου. Aθόρυβα. Αυτό πληρώνω συνήθως, πριν την έκρηξη...
Ξέρεις τι θα ήθελα, περισσότερο απ' όλα; Να είμαι εκεί και να σου δώσω ένα τεράστιο φιλί. Να κοιμάμαι αγκαλιά με τη μπέμπα σου, που θα κάνει περισσότερες χαρούλες σε μένα και θα ζηλεύεις, να πίνουμε Πιτσιλαδή στο βυσματικό μπαλκόνι. Να αποζημιώσω την κυρα- Ρένα για όλες τις φαγητάρες που έχει στείλει και να βγει από μέσα μου ο master chef. N' ακούσω ιστορίες απ' τον παππού σου, αν και νομίζω ότι από εμφάνιση και μόνο θα με στραβοκοιτούσε. Να γυρίσουμε όλα τα μέρη που δεν γύρισα ποτέ απ' τον τόπο καταγωγής μου, μήπως βρω κάτι δικό μου.
Την τελευταία φορά που είπα κάποιον αδερφό, θυμήθηκε να πετάξει δέκα χρόνια φιλίας για μια γκόμενα που γνώριζε ελάχιστα, και κατάφερε να γίνει ένα άβουλο πλάσμα χωρίς να είναι ερωτευμένος. Μην μου το κάνεις αυτό, σε παρακαλώ. Είπαμε, δυστυχώς για σένα, η Ζέτα έχει λιγότερες αντοχές. Δεν με νοιάζει για μένα. Δεν θέλω να σε δω να πέφτεις.
Τόση ώρα ακούω αυτό στο repeat: https://www.youtube.com/watch?v=tzzIiO5FDK0. Άντε να ξεστραβωθείς λίγο, πριν σου βγει ο Wu Τang απ' τη μύτη. Δώσε τα φιλιά μου στην πατρίδα, μαζί με μια υπόσχεση ότι θα τη δω σύντομα. Πιες ένα ούζο και για μένα και πρόσεχε. Σ' αγαπάω.
"Υou 're just a whisper away..."
