Θα μπορούσα να γράψω ατελείωτα γράμματα
λέξεις επίπεδες και χιλιοειπωμένες
με μελάνι αόρατο σαν τα πρόσκαιρα σημάδια του έρωτα
ψευδαισθήσεις κι αναβολές
σαν αυτά που νομίζεις ότι ένιωσες
κι ήδη από άνθρωπο έχουν γραφτεί.
Θα μπορούσα να ζωγραφίσω τη ματαιότητα
για να την τσαλακώσω μπροστά στο χαμόγελό σου
μόνο με φωτογραφίες ξέρω να μιλώ
καθαρές εικόνες, στιγμές ανίκανες να περιγράψουν
όσα ήδη από άνθρωπο έχουν ειπωθεί.
Τίποτα το ιδιαίτερο, το μοναδικό
παιχνίδια της φαντασίας, στάχτες απωθημένων
μέχρι να βρω το κλειδί στα μάτια σου
εισιτήριο για ανταριασμένες θάλασσες
φοβισμένη μαγεία ενός τοπίου ανεξερεύνητου
με καρδιά και θέληση μικρού παιδιού.
Αν μπορούσα να γράψω ένα τραγούδι ξεχωριστό, δικό μας
θα 'ταν το τικ τακ του ρολογιού,
ο παλμός της καρδιάς που ακολουθεί
ανήμπορος να σταματήσει το χρόνο και τις μνήμες.
Όταν η υπομονή εκθρονίζεται απ' το βάθρο της αρετής
γίνεται δικαστής, επιλογή κι ανάσα.
Αν κάψεις το παρελθόν δεν έχεις υλικά να χτίσεις το μέλλον
γι' αυτό έβγαλα τις μάσκες, έδειξα τα σημάδια
και ικέτεψα για μια αποδοχή ερωτευμένη.
Η ήμερη αγάπη δεν καίει το λαιμό απ' τα δάκρυα
κυλάει σαν τη σταγόνα της βροχής στο παράθυρό σου
φωλιάζει σε αγκαλιές με μυρωδιά βρεγμένης γης.
Τα λόγια δεν μπορούν να είναι πρωτότυπα
εγωιστικοί καθρέφτες αλήθειας
που σπάνε κάτω απ' το βάρος των πράξεων.
Έτσι πρέπει να γίνει. Έτσι θα γίνεται. Πάντα.
Γι' αυτή τη μυρωδιά θα έφτανα στην άκρη του κόσμου.
Άσε με να 'ρθω μαζί σου...
λέξεις επίπεδες και χιλιοειπωμένες
με μελάνι αόρατο σαν τα πρόσκαιρα σημάδια του έρωτα
ψευδαισθήσεις κι αναβολές
σαν αυτά που νομίζεις ότι ένιωσες
κι ήδη από άνθρωπο έχουν γραφτεί.
Θα μπορούσα να ζωγραφίσω τη ματαιότητα
για να την τσαλακώσω μπροστά στο χαμόγελό σου
μόνο με φωτογραφίες ξέρω να μιλώ
καθαρές εικόνες, στιγμές ανίκανες να περιγράψουν
όσα ήδη από άνθρωπο έχουν ειπωθεί.
Τίποτα το ιδιαίτερο, το μοναδικό
παιχνίδια της φαντασίας, στάχτες απωθημένων
μέχρι να βρω το κλειδί στα μάτια σου
εισιτήριο για ανταριασμένες θάλασσες
φοβισμένη μαγεία ενός τοπίου ανεξερεύνητου
με καρδιά και θέληση μικρού παιδιού.
Αν μπορούσα να γράψω ένα τραγούδι ξεχωριστό, δικό μας
θα 'ταν το τικ τακ του ρολογιού,
ο παλμός της καρδιάς που ακολουθεί
ανήμπορος να σταματήσει το χρόνο και τις μνήμες.
Όταν η υπομονή εκθρονίζεται απ' το βάθρο της αρετής
γίνεται δικαστής, επιλογή κι ανάσα.
Αν κάψεις το παρελθόν δεν έχεις υλικά να χτίσεις το μέλλον
γι' αυτό έβγαλα τις μάσκες, έδειξα τα σημάδια
και ικέτεψα για μια αποδοχή ερωτευμένη.
Η ήμερη αγάπη δεν καίει το λαιμό απ' τα δάκρυα
κυλάει σαν τη σταγόνα της βροχής στο παράθυρό σου
φωλιάζει σε αγκαλιές με μυρωδιά βρεγμένης γης.
Τα λόγια δεν μπορούν να είναι πρωτότυπα
εγωιστικοί καθρέφτες αλήθειας
που σπάνε κάτω απ' το βάρος των πράξεων.
Έτσι πρέπει να γίνει. Έτσι θα γίνεται. Πάντα.
Γι' αυτή τη μυρωδιά θα έφτανα στην άκρη του κόσμου.
Άσε με να 'ρθω μαζί σου...