"Αναρωτιέμαι τι είναι το ροζ συννεφάκι κι αν υπάρχει!"
"Μωράκι μου, το ροζ συννεφάκι υπάρχει πάντα, απλώς μερικές φορές στο κρύβει η υποκρισία, τα προβλήματα, η κακία των ανθρώπων. Ακόμα κι αν ζεις προστατευμένη στο δικό σου μικρόκοσμο, στο χέρι σου είναι να μάθεις ν' αντιμετωπίζεις τη μιζέρια με δύναμη και υπομονή"
"Για μένα χάθηκε όταν πρωτοαντίκρισα την πραγματικότητα, πλέον το αποκαλώ με το όνομά του: ευτυχία, όνειρο..."
"Η ζωή είναι ένα μικρό ροζ συννεφάκι, που εμείς έχουμε τη μανία να το κάνουμε γκρι"
Λόγια φιλικά. Λόγια δικά μου. Ίσως το υπεραναλύουμε το πράγμα. Την τελευταία φράση ήθελα κάποτε να την "σταμπάρω", συμβολικά. Λες και χωρίς ένα τατουάζ θα μπορούσα να την ξεχάσω. Πώς γίνεται κάτι τόσο απλό να βοηθάει σε ανύποπτες στιγμές;
Για μένα το ροζ συννεφάκι είναι μια συρταριέρα του μυαλού σου που κρύβεις ό,τι αξίζει να κρατήσεις. Γέλια, αναμνήσεις, φιλιά, όνειρα, χάδια. Τα οργανώνεις και προχωράς.
Ροζ συννεφάκι είναι να περπατάς σχηματίζοντας εικόνες. Άλλοι κοιτούν ψηλά κι ονειρεύονται, εγώ φτιάχνω σενάρια, τους βάζω μουσική υπόκρουση και τα ζω... στο δρόμο :) Ν' ακούς το γέλιο των αγαπημένων σου, εκθέτοντας ακόμα και τον εαυτό σου για να το πετύχεις. Να επιμένεις να ζωγραφίζεις λουλούδια σ' ένα μαύρο πίνακα, γενικώς.
Δεν μ' αρέσουν οι αφιερώσεις, τις θεωρώ τελείως παιδιάστικες. Αυτό το μικρό ηλίθιο κειμενάκι όμως, δεν μπορώ παρά να το αφιερώσω σε φίλους μου :)
