Η απόσταση δύο αντικειμένων είναι κάτι πολύ σχετικό. Θυμάμαι ακόμη κάτι μαθήματα στην Ανάλυση, όπου προσπαθούσα να εξηγήσω στα παιδιά την ομοιόμορφη συνέχεια συναρτήσεων (όσο πιο περιγραφικά γίνεται, με τις κλασικές κινήσεις των χεριών σε στυλ νοηματικής φλαμένκο - καρσιλαμά). Νομίζω πως πλέον μπορώ να σκεφτώ έναν πολύ καλύτερο ορισμό. Η πορεία της ζωής σου είναι συνάρτηση των επιλογών που καθορίζεις και των συμβάντων που δεν περνάνε απ' το χέρι σου, αλλά δεν είναι ποτέ μα ποτέεεε ομοιόμορφα συνεχής. Σε αυτό το καρδιογράφημα λοιπόν, που δεν σε γυρίζει ποτέ στο ίδιο ακριβώς σημείο, οι πορείες των ανθρώπων που περπατούν δίπλα σου, φίλοι, σύντροφοι ή απλοί συμπλεύσαντες ίσως αποκλίνουν τραγικά στο πέρασμα του χρόνου. Μπορεί όμως όσο κι αν απομακρυνθούν, η ομοιόμορφή τους απόσταση να τείνει πάντα στο μηδέν. Ομοιόμορφη σύγκλιση λοιπόν είναι η αίσθηση που αποκτάς για εκείνους που σε συγκινούν, τους θαυμάζεις και τους περιμένεις στην πιο απόμακρη γωνία των συγκυριών για να τους αποκαλέσεις ΔΙΚΟΥΣ σου ανθρώπους. Απλό δεν είναι;
Για τον ορισμό της αγάπης έχουν σπαταληθεί τόνοι μελάνι, αίμα και pixel, μπορείς όμως να τη ζήσεις σε ημερήσιο μονόπρακτο.
Πράξη πρώτη: Ζωγραφισμένες κουβέντες και χαμόγελα στο τζάμι, όταν στέκεσαι στην άλλη πλευρά και μοιράζεις αγχωμένα φιλιά.
Πράξη δεύτερη: Η ζεστασιά μιας φωνής αγαπημένης που σου έχει λείψει και θα σε αναγνώριζε ανάμεσα σε εκατοντάδες.
Πράξη τρίτη: Να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις, κι ο άνθρωπός σου να σε ακολουθεί παρά τη θέλησή του, αλλά να ανιχνεύει τα βουρκωμένα βλέμματα που δεν τον κοιτάνε και τις κατάλληλες στιγμές για αγκαλιές.
Πράξη τέταρτη: Να συνειδητοποιείς ότι έχεις φτάσει στο σημείο που ο χρόνος, το χρήμα, όλ' αυτά τα Χ που σε κρατάνε μακριά απ' όσους αγάπησες είναι ώρα να τα σταυρώσεις κι εσύ με την αδιαφορία σου.
Για τον ορισμό της αγάπης έχουν σπαταληθεί τόνοι μελάνι, αίμα και pixel, μπορείς όμως να τη ζήσεις σε ημερήσιο μονόπρακτο.
Πράξη πρώτη: Ζωγραφισμένες κουβέντες και χαμόγελα στο τζάμι, όταν στέκεσαι στην άλλη πλευρά και μοιράζεις αγχωμένα φιλιά.
Πράξη δεύτερη: Η ζεστασιά μιας φωνής αγαπημένης που σου έχει λείψει και θα σε αναγνώριζε ανάμεσα σε εκατοντάδες.
Πράξη τρίτη: Να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις, κι ο άνθρωπός σου να σε ακολουθεί παρά τη θέλησή του, αλλά να ανιχνεύει τα βουρκωμένα βλέμματα που δεν τον κοιτάνε και τις κατάλληλες στιγμές για αγκαλιές.
Πράξη τέταρτη: Να συνειδητοποιείς ότι έχεις φτάσει στο σημείο που ο χρόνος, το χρήμα, όλ' αυτά τα Χ που σε κρατάνε μακριά απ' όσους αγάπησες είναι ώρα να τα σταυρώσεις κι εσύ με την αδιαφορία σου.
