Γιάντες

         Η μεγαλύτερη απογοήτευση που μπορεί να νιώσει κανείς δεν είναι οι ανεκπλήρωτοι στόχοι, αλλά τα "θέλω" που στην καθημερινότητα έγιναν ανούσια κι ασήμαντα. Όταν ονειρεύεσαι, έχεις κάτι απ' την ρομαντική ηλιθιότητα του ερωτευμένου: Ζεις στο ροζ νεφέλωμα με τους παραμορφωτικούς σου φακούς, νταντεύεις την ύπαρξή σου με ένα σωρό δικαιολογίες, ψάχνεις αφορμές για να ξεφύγεις από φυλακές που στο τέλος γίνονται πολύ πιο καλοστημένες παγίδες.

       "Μόλις οι ευχές πραγματοποιηθούν, αρχίζουν οι αντίστροφες ευχές. Όποιος ζήτησε παιδιά, θέλει να πάρει πίσω την τρυφερότητα. Όποιος απαίτησε πειθαρχία, αδειάζει τη βαλίτσα του στο πάτωμα. Όποιος έβγαλε χρήματα, θέλει να ζήσει σε ένα νησί με κουρέλια. Όποιος αγάπησε πολύ, δαγκώνει."

         Πόσες διαφορετικές μορφές απουσίας υπάρχουν; Ίσως ο θάνατος είναι η σημαντικότερη, αλλά τυχαίνει μερικές φορές να σκέφτεσαι τόσο πολύ έναν άνθρωπο που ένα κομμάτι του ζει μέσα από σένα. Η απουσία χρόνου και χρημάτων, που πάντα υπερεκτιμάμε, είναι τροχοπέδη μόνο όταν στερεί φιλικές κουβέντες, όνειρα ή ταξίδια. Ο πεσιμισμός δεν θέλει ποτέ διαβατήριο για να στρογγυλοκαθίσει στο κεφαλάκι σου. Η απουσία ενός προσώπου με το οποίο είσαι ερωτευμένος δικαιολογείται μόνο αν σε κάνει να κοιμάσαι με ένα ευτυχισμένο χαμόγελο.

          Η μοναξιά μέσα σ' ένα σπίτι είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Όταν δεν υπάρχει ψυχή δίπλα σου να αφουγκραστεί το γέλιο, τον ήχο της φωνής σου, επιλέγεις αν θα ζήσεις σε ένα χρυσό κλουβάκι με μίζερες σκέψεις. Και για να μην κοροιδευόμαστε: Ζω μόνος μου δεν σημαίνει κάνω διακοπές απ την καθημερινότητα, ξεχωρίζω το φασιανό απ' τη φασίνα και δεν διαβάζω οδηγίες χρήσης της κατσαρόλας. Ζω μόνος μου σημαίνει ακούω τον ήχο της τσάντας μου στο πάτωμα. Κάθε τρίξιμο μπορεί να με γεμίσει ανασφάλεια, κάθε μήνας θα περάσει ζόρικα αν δεν μπορώ να βγάλω το νοίκι. Ειδικά αν υπάρχουν αναπόφευκτες συγκρίσεις με το παρελθόν, θέλει λίγη δουλίτσα για να βρεις τις προσωπικές σου ισορροπίες.

          Μερικές φορές τυχαίνει να ξέρεις με ακρίβεια τι θα σε κάνει ευτυχισμένο και φαίνεται υπερβολικά απλό, σαν ένας χορός που γνωρίζεις κάθε βήμα. Και τότε το μέρος είναι λάθος. Οι συνθήκες είναι λάθος. Οι άνθρωποι είναι πολύ αδιάφοροι, πολύ μαλάκες ή πολύ μακριά. Η ενέργεια είναι λάθος. Κι αντί να ψάχνεις τον τρόπο να κάνεις τα λάθη σωστά, αρχίζεις τα κοελικά περί συμπαντικής συνομωσίας και ωρύεσαι για κακοτυχίες και δαίμονες. 

"Το καινούριο αυξάνει ή λιγοστεύει το παλιό. Το καινούριο, από μόνο του, δεν είναι τίποτα."