Σχετικά πρόσφατα είχα μια δημιουργική διαφωνία με ένα άτομο που θεωρώ πανέξυπνο: Το κατά πόσο είναι θέμα τύχης ή επιλογής να έχεις αξιόλογους ανθρώπους δίπλα σου. Το "είμαι τυχερός που σε γνώρισα" είναι συνώνυμο της μοιρολατρίας; Λες και κάποιος άλλος, έξω από σένα, χωρίς σώμα και δανεικό μυαλό ορίζει τις κινήσεις σου, τα άτομα στα οποία θα εκθέσεις συνειδητά ένα μικρό κομμάτι της καρδιάς σου υπομένοντας στωικά την κρίση τους. Η επιλογή, οι συνθήκες και μια καταραμένη λέξη που λέγεται timing καθορίζουν τόσο ασυναίσθητα αυτές τις κινήσεις που ίσως είναι λίγο παιχνίδι εκτός εγκεφαλικών κυβικών. Γιατί πιστεύω πως ό,τι ζητάς από έναν άνθρωπο, είναι μια νέον ταμπελίτσα στο κούτελό σου, διακρίνεται τόσο καθαρά όσο η αύρα που εκπέμπεις. Είτε στη φιλία είτε στον έρωτα, ο κλισέ φυσικός νόμος περί ετερωνύμων είναι η δικαιολογία που χρησιμοποιούν τα ανεύθυνα μαλακισμένα σαν δικαιολογία στις λάθος επιλογές τους. Τα ομώνυμα έλκονται. Οι άνθρωποι που είναι φτιαγμένοι από κοινή ύλη, με παρόμοιο χαρακτήρα, παρόμοια βιώματα, μυρίζονται σαν τα σκυλιά, ψηλαφούν τις ουλές και τα χαμόγελα. Τόσο ίδιοι και τόσο διαφορετικοί ώστε να αλληλοσυμπληρώνονται.
"Όταν εκτίθεσαι πρέπει να έχεις πλήρη συνείδηση πως όσα λες και κάνεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν εναντίον σου κάποια στιγμή". Ωραία, κάποιες φορές το ένστικτό σου κοιμάται, δένεσαι, αφήνεσαι και τρως τη σφαλιάρα. Και λοιπόν; Οχυρώνεσαι, βρίζεις και αναιρείς ακυρώνοντας τις επιλογές σου την ίδια στιγμή, τον ίδιο σου τον εαυτό; "Παντοτινές" φιλίες, σχέδια, μεγάλα λόγια και όνειρα που γίνονται ένα μασημένο κωλόχαρτο στα χείλη σου. Θα πρεπε να ντρέπεσαι. Αν έχεις περάσει την εφηβεία, πρέπει να ξέρεις ήδη πότε να χρησιμοποιείς τις λέξεις "σ' αγαπάω και σε νοιάζομαι", αλλιώς βούλωστο. Αυτός ο κόσμος είναι πολύ σκληρός και ακατάλληλος για σφοδρά πάθη και μίση, drama queens και απογοητευμένους μονομάχους. Μην στήνεις χάρτινα παλάτια, μην κάνεις τον εγωισμό σου σημαία επιζητώντας χάπια ματαιοδοξίας και πατερίτσες αντί για πραγματικούς φίλους. Άσε που η εμπειρία μου έχει δείξει πως μετά από μια τέτοια αποτυχημένη επιλογή θα έρθει ένας φίλος (ή φίλοι) στη ζωή σου τέτοιος ώστε να καταλάβεις τι έχανες όσο καιρό δεν τον ήξερες. Τύχη; Μάλλον όχι. Μάλλον καλό παιδί, λίγο παρεξηγημένο, που άργησες να πάρεις το χριστουγεννιάτικο δωράκι σου και έχεις μάθει να νιώθεις, όσες σφαλιάρες κι αν έχουν φιλότιμα προσπαθήσει να σε κάνουν να ξεχάσεις.
Οι απαιτήσεις και τα "κριτήρια" των επιλογών που αποκαλείς φίλους ποικίλλουν αρκετά. Νομίζω πως είναι όλα περιττά, εκτός απ' το απλούστερο: ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ; Σου μεταδίδει θετική ενέργεια, σε κάνει να ονειρεύεσαι, να εκπέμπεις τα καλύτερα κομμάτια του εαυτού σου, να νιώθεις δυνατότερος, με στόχους κι ελπίδες κάθε φορά που τον βλέπεις χωρίς να χρειάζεται καν ν' ανοίξει το ρημαδόστομά του; Μπορεί να έχω αρκετούς καλούς φίλους και άπειρους γνωστούς ως κοινωνικό ον του κερατά, αλλά αυτό το συναίσθημα μου το έχουν προκαλέσει τρεις γυναίκες στη ζωή μου. Τόσο διαφορετικές σαν οντότητες και τόσο ίδιες ταυτόχρονα, για να φουμάρουμε κάποια στιγμή μαζί το τσιγαράκι της ιστορίας μας.
Η πρώτη είναι η αδερφή, η σχέση χρόνων που άντεξε, τόσο δυνατή που μετέτρεψε δυο εντελώς διαφορετικές πορείες ζωής σε ευθείες που συγκλίνουν, παρά τις δυσκολίες ή τις αποστάσεις. Η γυναίκα που θα παρατήσει τα πάντα, θα ρισκάρει για να βρεθεί δίπλα μου, θα αποκρυπτογραφήσει σιωπηλούς κώδικες, θα με κάνει να γελάσω ή να κλάψω απλώς επειδή το θέλει, όσο θέλει το καλύτερο για μένα. Είναι ο μόνος άνθρωπος που ανέχεται πλήρως την παράνοια που κουβαλάω στο κεφάλι μου, που την αφήνω να με ταίσει, να με πείσει να μην χρησιμοποιώ μακιγιάζ επειδή δεν χρειάζομαι κανενός είδους μάσκα. Έχει τύχει να μπούμε σε εκκλησία μαζί και να την ακολουθώ η αντίχριστη, μάλλον επειδή η ίδια είναι η πίστη μου. Να θέλω να σημαδέψω μόνιμα το σώμα μου από κοινού μαζί της, για να ξέρω πως θα χαμογελάω ακόμη και μετά από χρόνια, κι ας έχουμε γίνει δυο σκροφίτσες κλεισμένες στον εαυτό τους, τις εγωκεντρικές δουλειές και την οικογένειά τους και να μην μιλιόμαστε.
Η δεύτερη είναι η "μαθητευόμενη που ξεπέρασε το δάσκαλο", μια κοπέλα γυναίκα και παιδί ταυτόχρονα, τόσο έξυπνη ώστε να αποκωδικοποιεί σωστά όσα έχει ακόμη να μάθει. Μου αρκεί που διατηρεί τη λάμψη στα μάτια της και που με εκπλήσσει συνεχώς, πέφτω απ' τα σύννεφα ως γνήσια άχρηστη "προφεσορέσα".
Η τρίτη είναι μια γυναίκα που ήξερα αρκετά για εκείνη εδώ και χρόνια και κατάλαβα ακόμη περισσότερα στο λίγο που τη γνωρίζω. Δύναμη, αυθεντικότητα, απίστευτο χιούμορ, αμεσότητα και μια δόση καταχνιάς στο βλέμμα, αρμονία αντιθέσεων ικανή να συνθέσει έναν απόλυτα γοητευτικό άνθρωπο. Διοχετεύει την ενέργειά της στις κινήσεις, στα αντικείμενα, εμπνέει, δίνει ζωή στα άψυχα όπως κάθε άτομο που έχει βουτήξει στο γκρεμό για να γνωρίζει την σημασία των απλών στιγμών, των ανεπιτήδευτων εκδηλώσεων αγάπης. Αυτή η κοινή αντίδραση στο γκρεμό μάλλον μας ενώνει περισσότερο, πέρα απ' τις λεπτομέρειες που ανακαλύπτουμε κάθε μέρα και γελάμε. Όταν βλέπουμε το έρεβος μπροστά μας κάνουμε απότομες, σπασμωδικές κινήσεις, κρατιόμαστε απ' ό,τι βρούμε, σπασμένα γυαλιά, φύλλα και λουλούδια με αγκάθια, πληγώνοντας συνήθως τα χέρια μας. Κι αντί να απολογούμαστε και να μοιράζουμε ευθύνες για την βουτιά, διαολοστέλνουμε και πάμε παρακάτω.
Τελικά οι δυνατές φιλίες εμπεριέχουν ένα είδος ερωτισμού, μην ακούς αυτές τις βλακείες περί ανταγωνιστικότητας. Εύκολες προφάσεις στα χείλη των δειλών και των μίζερων. Στα μάτια μου αυτές οι τρεις γυναίκες είναι οι ωραιότερες του κόσμου, τις θαυμάζω όσο τις σέβομαι. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν ΜΠΟΡΕΙΣ να ζηλέψεις, ακόμη κι αν εκδήλωνε ενδιαφέρον για τον φίλο σου ο μεγαλύτερός σου έρωτας. Πράγμα το οποίο αν το έχεις ζήσει ξέρεις πως δεν είναι λόγια του αέρα.
Είναι τύχη λοιπόν; Ευγνωμοσύνη; Αισιοδοξία; Καλή ζαριά; Δώσε τον ορισμό που σε βολεύει αρκεί να σε κάνει ευτυχισμένο, όπως οφείλει κάθε επιλογή σου.
p.s: Τον συσχετισμό των επιλογών με τον έρωτα μπορούμε να τον αφήσουμε για άλλη μέρα, μετά τα πρώτα μπουκάλια.
