Θα μπορούσα να γράψω ατελείωτα γράμματα
λέξεις επίπεδες και χιλιοειπωμένες
με μελάνι αόρατο σαν τα πρόσκαιρα σημάδια του έρωτα
ψευδαισθήσεις κι αναβολές
σαν αυτά που νομίζεις ότι ένιωσες
κι ήδη από άνθρωπο έχουν γραφτεί.
Θα μπορούσα να ζωγραφίσω τη ματαιότητα
για να την τσαλακώσω μπροστά στο χαμόγελό σου
μόνο με φωτογραφίες ξέρω να μιλώ
καθαρές εικόνες, στιγμές ανίκανες να περιγράψουν
όσα ήδη από άνθρωπο έχουν ειπωθεί.
Τίποτα το ιδιαίτερο, το μοναδικό
παιχνίδια της φαντασίας, στάχτες απωθημένων
μέχρι να βρω το κλειδί στα μάτια σου
εισιτήριο για ανταριασμένες θάλασσες
φοβισμένη μαγεία ενός τοπίου ανεξερεύνητου
με καρδιά και θέληση μικρού παιδιού.
Αν μπορούσα να γράψω ένα τραγούδι ξεχωριστό, δικό μας
θα 'ταν το τικ τακ του ρολογιού,
ο παλμός της καρδιάς που ακολουθεί
ανήμπορος να σταματήσει το χρόνο και τις μνήμες.
Όταν η υπομονή εκθρονίζεται απ' το βάθρο της αρετής
γίνεται δικαστής, επιλογή κι ανάσα.
Αν κάψεις το παρελθόν δεν έχεις υλικά να χτίσεις το μέλλον
γι' αυτό έβγαλα τις μάσκες, έδειξα τα σημάδια
και ικέτεψα για μια αποδοχή ερωτευμένη.
Η ήμερη αγάπη δεν καίει το λαιμό απ' τα δάκρυα
κυλάει σαν τη σταγόνα της βροχής στο παράθυρό σου
φωλιάζει σε αγκαλιές με μυρωδιά βρεγμένης γης.
Τα λόγια δεν μπορούν να είναι πρωτότυπα
εγωιστικοί καθρέφτες αλήθειας
που σπάνε κάτω απ' το βάρος των πράξεων.
Έτσι πρέπει να γίνει. Έτσι θα γίνεται. Πάντα.
Γι' αυτή τη μυρωδιά θα έφτανα στην άκρη του κόσμου.
Άσε με να 'ρθω μαζί σου...
λέξεις επίπεδες και χιλιοειπωμένες
με μελάνι αόρατο σαν τα πρόσκαιρα σημάδια του έρωτα
ψευδαισθήσεις κι αναβολές
σαν αυτά που νομίζεις ότι ένιωσες
κι ήδη από άνθρωπο έχουν γραφτεί.
Θα μπορούσα να ζωγραφίσω τη ματαιότητα
για να την τσαλακώσω μπροστά στο χαμόγελό σου
μόνο με φωτογραφίες ξέρω να μιλώ
καθαρές εικόνες, στιγμές ανίκανες να περιγράψουν
όσα ήδη από άνθρωπο έχουν ειπωθεί.
Τίποτα το ιδιαίτερο, το μοναδικό
παιχνίδια της φαντασίας, στάχτες απωθημένων
μέχρι να βρω το κλειδί στα μάτια σου
εισιτήριο για ανταριασμένες θάλασσες
φοβισμένη μαγεία ενός τοπίου ανεξερεύνητου
με καρδιά και θέληση μικρού παιδιού.
Αν μπορούσα να γράψω ένα τραγούδι ξεχωριστό, δικό μας
θα 'ταν το τικ τακ του ρολογιού,
ο παλμός της καρδιάς που ακολουθεί
ανήμπορος να σταματήσει το χρόνο και τις μνήμες.
Όταν η υπομονή εκθρονίζεται απ' το βάθρο της αρετής
γίνεται δικαστής, επιλογή κι ανάσα.
Αν κάψεις το παρελθόν δεν έχεις υλικά να χτίσεις το μέλλον
γι' αυτό έβγαλα τις μάσκες, έδειξα τα σημάδια
και ικέτεψα για μια αποδοχή ερωτευμένη.
Η ήμερη αγάπη δεν καίει το λαιμό απ' τα δάκρυα
κυλάει σαν τη σταγόνα της βροχής στο παράθυρό σου
φωλιάζει σε αγκαλιές με μυρωδιά βρεγμένης γης.
Τα λόγια δεν μπορούν να είναι πρωτότυπα
εγωιστικοί καθρέφτες αλήθειας
που σπάνε κάτω απ' το βάρος των πράξεων.
Έτσι πρέπει να γίνει. Έτσι θα γίνεται. Πάντα.
Γι' αυτή τη μυρωδιά θα έφτανα στην άκρη του κόσμου.
Άσε με να 'ρθω μαζί σου...
Δεν έχω καταφέρει ακόμα να βρω κάποιες λέξεις για να απαντήσω σε αυτό το υπέροχο κείμενο και να σε κάνω να καταλάβεις πόσο σε αγαπάω και πόσα είμαι διατεθειμένος να κάνω για εσένα,αλλά Ι will try a shot.Είμαι σίγουρα ο πιο τυχερός άντρας που σε έχω δίπλα μου γιατί είσαι ένας αξιοζήλευτος άνθρωπος γεμάτος από συναισθήματα και καλοσύνη,όσο και γεμάτος εκπλήξεις και φροντίδα.Είσαι η γυναίκα που με καταλαβαίνει και με στηρίζει σε κάθε δυσκολία και θα έκανε τα πάντα για να είμαι καλά και αυτό είναι κάτι πολύ σπάνιο.Επίσης,διαβάζοντας τα παλιότερα έως σήμερα κείμενά σου θα διαπιστώσει εύκολα κανείς ότι έχουν αλλάξει κατά πολύ αυτά που γράφεις και ο τρόπος που τα γράφεις.Γράφεις με περισσότερο συναίσθημα απ`ότι λογική και ελπίζω σε μία νότα περισσότερης ευτυχίας.Ελπίζω να σε κάνω να είσαι ακόμα ερωτευμένη μαζί μου και να είσαι μετά από σχεδόν άλλον έναν χρόνο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα δεν γράφω όπως έγραφα παλαιότερα, γιατί δεν είμαι η ίδια πια. Κατάφερες να αντιμετωπίσεις τη μισανθρωπιά μου, τη βλακεία μου, τον αρνητισμό μου, να καλύψεις τα σημάδια και τα κενά με λουλούδια. Χωρίς να χρειαστεί προσπάθεια, απλώς και μόνο επειδή είσαι υπέροχος άνθρωπος. Έχω γίνει ρομαντική, αισιόδοξη, ενθουσιώδης, σε βαθμό που με τρομάζει αλλά είναι απ΄τις στιγμές που δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου με ένα ευτυχισμένο χαμόγελο. Ό,τι κι αν πω, ό,τι χαζομάρα κι αν γράψω, τίποτα δεν μπορεί να εκφράσει τι νιώθω για σένα και τι θα μπορούσα να κάνω. Οι πράξεις δείχνουν... Και μένουν :) Για όσα χρόνια χρειαστεί...
ΑπάντησηΔιαγραφή