Long time no see

Βρε βρε βρε... Καιρό έχουμε να τα πούμε. Αφορμές υπήρχαν πολλές. Ιδίως κακές.
Ως γνωστόν, ό,τι πονάει χωράει στις λέξεις μόνο όταν απογυμνώνεται απ' το πέπλο της σοβαρότητας. Όταν γίνεται, στην καλύτερη περίπτωση, κωμικοτραγικό.

Τι μπορεί να συμβεί μέσα σε λίγους μήνες; Ένα σπασμένο ποτήρι. Δισκογραφίες Moby και Portishead στο repeat, άντε και λίγο Resistance να μην χαλάμε τη συνταγή. Δουλειά και money saving mood, απ' το πιο σπάταλο πλάσμα που έβγαλε ποτέ το "Ήρα". Κάτι πεταμένα πακέτα τσιγάρα (good choice, I can tell, χωρίς τα αποθέματα της Cadbury μετά). Μερικές ξανθές ανταύγειες. Τόνοι βιβλία, μάλλον για να παραπλανώ εξαιτίας του προηγούμενου, πάντως σίγουρα όχι για πτυχίο.

Μέσα σε όλα αυτά (και μια πληθώρα εξίσου ασήμαντων πραγμάτων) περνάνε σε στριπ καρέ και μερικές "αλλαγές". Μακριά μαλλιά, κοντά μαλλιά, καστανά, ξανθά, ανοιχτόχρωμο δέρμα, μαυρισμένο δέρμα, χρώματα, ρούχα... Έχεις σκεφτεί ποτέ σε πόσες εξωτερικές αλλαγές υποβάλλεις τον εαυτό σου καθημερινά; Εγώ μάλλον περισσότερο απ' όσο θα πρεπε. Σαν εκείνο τον τύπο που φιλμαρε τον εαυτό του κάθε μέρα επί χρόνια, έβγαζε φωτογραφίες στο ίδιο ακριβώς σημείο. (http://www.youtube.com/watch?v=6B26asyGKDo. Δεν ξέρω αν είναι το αυθεντικό, but you get the point) Καταθλιπτικό; Αναλόγως.
Κάποτε ένας γνωστός μου είχε πει "Αν δεν σε ήξερα, θα νόμιζα με τόσες αλλαγές που κάνεις στην εμφάνισή σου πως έχεις διαταραχές προσωπικότητας" (Δεν θυμήθηκα ποτέ να τον συγχαρώ για το ταλέντο του στην ψυχογραφία και την λαμπρή σταδιοδρομία που τον περιμένει σ' αυτή) Κι όμως αυτές οι μικρές, χαριτωμένες μαλ**κίες προβάλλουν τον εαυτό σου στη λευκή οθόνη. Είναι ό,τι πιο εμφανές, ηλίθιο και συνάμα πραγματικό έχεις, γιατί το πας ασορτί με τις διαθέσεις σου. Τα σινιέ ρουχαλάκια σου πριν χωθείς στον άβολο μανδύα της πραγματικότητας. Αυτό θέλεις να δείξεις πως είσαι. Πολλές φορές έχω την αίσθηση πως με μια γόβα, ένα χρώμα, ένα πλαστικό τσόφλι στα νύχια, ένα χιλιοδιαλυμένο all-star, ο εαυτός μου βγαίνει απ' το τοπίο και κάνει χάζι. Μια άλλη γκόμενα. Κάθε φορά.
Ελπίζω να μην το χάσω ποτέ αυτό.